19-2 De eerste oase

Vandaag eerst weer 107 km terug naar Bouafra en daar linksaf. Volgens de TomTom ligt daar geen weg, maar nu houden we de kaart maar aan, dat scheelt 350 kilometer. En als die weg er toch ligt...

Eigenlijk was het een beetje saai. Een enorme hoogvlakte (nog steeds dezelfde van eergisteren), dus erg vlak met in de verte bergen. Dat is even leuk, maar geen 150 kilometer. Nog wel even getankt. Je geeft aan dat je voor een rond bedrag wilt tanken, dus ik gaf aan dat ik voor 500 dirham (ongeveer 46 euro) wilde tanken. De bediende vulde de tank tot het randje, toen ging er 498 dirham in, dat is dus 68 liter... De 2 dirham mocht hij houden (18 cent). Hij boog als een knipmes en hield alle verkeer tegen omdat ik achteruit de weg weer op moest. Later bleek dat je voor 2 dirham ook een kilo mandarijnen kunt kopen. Over perspectief van geld gesproken.

De camping waar we kwamen ligt in een oase, met een paar winkeltjes en dus een paar verkopers. Waar je ging, kwam je een verkoper tegen. Op 30 meter lopen soms drie keer dezelfde. Zucht. En ze willen alles 'ruilen'. Handgemaakte Berberzaken ruilen voor shirts, schoenen en broeken. Plus bijbetalen natuurlijk. Onze westerse spullen hebben ze hier niet, dus die willen ze graag! En geld hebben ze ook niet, dus daarom ruilen plus betalen. Maar dat gebiets met die leuke gesprekken (ze spreken Frans, Engels en Duits, als het maar klanten oplevert) ben je snel zat... Niettemin heb ik twee oude shirts 'geruild' voor halskettingen en twee vaasjes plus bijbetalen na afdingen  (beginnen met een kwart). Niet mijn stijl en dat gebiets...

In de avond gegeten bij een Marokkaanse familie en daarna een muziekavond meegemaakt. Iets te lang... Als je uitgaat van een uurtje en het duren er bijna drie. Het getrommel kwam mijn oren uit... De oase was mooi en dat maakte veel goed. 12 uur naar bed...