17-2 Van Melilla naar Plateau de Rekkam

Boven Melilla tegenover de kazerne geslapen en vroeg richting de grens. En terug naar de jaren 80... Honderden mensen liepen kromgebogen langs de camper in het niemandsland met zware pakketten op hun rug, er moest door ons bij diverse mensen een stempeltje gehaald worden om de camper te ' importeren', maar afijn, binnen een uur (volgens de leiding een nieuw record) waren we de grens over.

In Marokko zijn er trottoirs maar die zijn er niet om op te lopen. Dat doe je op de weg, waar ook de fietsers, brommertjes uit 1939 en ezelkarren rijden. Maar iedereen houdt wel rekening met elkaar. Er wordt niet agressief gereden. En veel mensen willen je helpen. Ook (en vooral) ongevraagd en vooral op plaatsen waar je dat niet wilt. Bij de grens bijvoorbeeld.

Na de grens 4.000 dirham opgenomen. Da's erg veel papier kan ik melden. Vervolgens getankt (65 liter voor ongeveer 47 euro) en naar een grote plaats (Oujda) gereden om een Marokkaanse telefoonkaart te kopen. 136 kilometer on convooi en dat trekt bekijks tussen de Renaults 4, 8, 12 en Peugeots 504 en 305.

Daarna konden we op eigen gelegenheid naar de overnachtingsplaats. We reden op oogafstand van de Algerijnse grens... Een heel stuk de woestijn in (hier nog redelijk groen) reden we langs sneeuwresten en was het 8 graden. Warm land joh, dat Marokko!

In de eerste plaats in de woestijn leek het alsof we in een filmdecor reden. Mensen van verschillende volken met bijpassende kleding (van puntmutsen tot kleurrijke jurken en alles daar tussenin) liepen op de straat (ook hier lag een trottoir) en daartussen zagen we bakbrommers, rokende brommers en oude vrachtauto's (zelfs een Berliet, die worden sinds 1973 niet meer gebouwd). Echt spectaculair!!!
We staan middenin 'the wild', tussen de herders met hun schapies, wachtend op een prachtige zonsondergang.